دنیس ایوانویچ فانویزین، نویسنده و نمایشنامه نویس، در 14 آوریل 1745 در خانواده ای اشرافی در مسکو چشم به جهان گشود. در سال 1761 دانشجوی دانشکده فلسفه ی دانشگاه مسکو شد، بعد از اتمامدانشگاه به جمع مترجمان امورخارجه پتربورگ پیوست سپس شش سال در سمت منشی دفتر وزیر خدمت کرد. فانویزین در سال 1782 از مشاغل دولتی استعفا کرد و تا پایان عمر به فعالیت های ادبی پرداخت. این نمایشنامه نویس بزرگ روس در 12دسامبر سال 1792 (در 47 سالگی)، در سن پتربورگ درگذشت.
آثار وی: اولین حکایت تمثیلی او “روباه کازنادیی”، طنز “پیام به خدمتکارانم شومیلف، وانکا و خروسک” است که ابتدای دهه 60 (قرن 18) نوشته است. در اواخر دهه 60 به نمایشنامه نویسی علاقه مند شد و نمایشنامه کمدی “فرمانده” را در این زمان نوشت. نمایشنامه “نابالغ” نوعی کمدی تربیتی و موضوع اصلی آن بیان بدخویی، جهالت و بی سوادی سرواژها و شرح درگیری های مدارم آنان، تحت حکومت، با دهقانان بی دفاع است.

آلکساندر سرگئیویچ گریبایدف، نمایشنامه نویس، شاعر، آهنگساز، نویسنده، دیپلمات روسیه،کساندر سرگئیویچ گریبایدف، نمایشنامه نویس، شاعر، آهنگساز، نویسنده، دیپلمات روسیه، در پانزدهم ژانویه سال 1975 در مسکو در خانواده ای نظامی بدنیا آمد. در 13 سالگی وارد دانشگاه مسکو و در سال 1810 از دانشکده فرهنگ و حقوق فارغ التحصیل شد سپس تحصیلاتش را در رشته ریاضی-فیزیک ادامه داد. اولین اثر خود را در 15 سالگی با نام “دیمیتری دریانسکوی” به چاپ رساند. در انجمن تئاتر پتربورگ، به سرپرستی آ.آ.شاخوفسکی نمایشنامه نویس و از فعالان عرصه تئاتر، با نویسندگانی چون پوشکین و کوخلبکر آشنا شد. در سال 1818، در حالی که 23 ساله بود، به دلیل شرکت در دوئل به ایران تبعید شد. وی در سال 1822 به تفلیس منتقل شد و در آنجا دو پرده نخست کمدی “امان از عقل” را نوشت. شهرت گریبایدف در ادبیات روسی به دلیل کمدی ” امان از عقل” اوست.
وی در 30 ژانویه 1828 (در سن 34سالگی) در تهران، در حمله گروهی از مردم ایران به سفارت روسیه به قتل رسید.

آلکساندر سرگئیویچ پوشکین، شاعر، نمایشنامه نویس ونثرنویس روسی در در سال 1799 در مسکو و در خانواده اشرافی تحصیلکرده بدنیا آمد. نویسندگان و شاعران بزرگ قرن 18 و اویل قرن 19 روسیه مانند کارامزین، ژوکوفسکی و باتیشکوف، با خانواده پوشکین رفت و آمد داشتند. اولین شعر پوشکین در سال 1814، در پانزده سالگی او، در مجله وسنیک یوروپ به چاپ رسید. تحت تاثیر ایده های نیکولای تورگنف، دو شعر سیاسی “رهایی” را در سال 1817 و “روستا” را در سال 1819 سرود. شعر “به چاآدایف” در میان اشعار سیاسی او جایگاه ویژه ای دارد. اشعار سیاسی پوشکین موجب خشم حاکمان روسیه شد و تزار او را به جنوب روسیه تبعید کرد. وی اولین منظومه بلند خود با نام “روسلان و لودمیلا” را در همین دوران به چاپ رساند. پوشکین در دوران تبعید، منظومه های “اسیر قفقاز”، “برادران راهزن” و “فواره باغچه سرای” را سرود. از دیگرآثار او شعر “شیطان” و رمان “یوگنی آنگین” است. رمان “یوگنی آنگین”، مهم ترین و اثر پوشکین از لحاظ تنوع موضوع، ایده و حادثه است. این رمان از بهترین و سرآمدترین آثار پوشکین است و حتی از برجسته ترین آثار ادبی جهان محسوب می شود. بلینسکی –منتقد معروف روسیه – این اثر را به لحاظ گستردگی حوادث و موضوعات «دایرة المعارف زندگی روسیه» نامیده است.
از دیگر اثار پوشکین می توان به منظومه “کولیها”، تراژدی “باریس گادونف”، رمان تاریخی “سیاه پوست پطر کبیر” که آن را ناتمام رها کرد، اولین مجموعه نثر وی “داستان های بلکین”، داستان های بلند تاریخی و روان شناختی “دوبروسکی” و “دختر سروان” و “تاریخ پوگاچف” اشاره کرد.
به جرات می توان گفت که هیچ یک از نویسندگان و شعرای قرن نوزدهم روسیه، مانند پوشکین بر نویسندگان و شعرای بعد از خود تاثیر نگذاشته است و به همین دلیل او را بنیان گذار زبان ادبی روسی و از پیشروان مکتب ادبی رئالیسم در ادبیات روسیه می دانند. پوشکین در 29 ژانویه سال 1837 (در 37سالگی) در پتربورگ درگذشت.

 

لف نیکالایویچ تالستوی، یکی از مشهورترین نویسندگان و اندیشمندان روسیه و یکی از برجسته ترین نویسندگان رمان در جهان است. او در 28 آگوست سال 1828 در یاسنایا پالیانا، در خانواده ای اشرافی چشم به جهان گشود. در سال 1841 خانواده وی به کازان رفتند، و او وارد دانشکده ی زبان و ادبیات عربی-ترکیه ای شد. در سال 1844 برای ادامه تحصیل به دانشکده حقوق وارد شد و تحصیلش را ناتمام گذاشت. در سال 1851 به قفقاز فرستاده شد و در آنجا رمان های “کودکی”، “نوجوانی” و “جوانی” را نوشت. داستان های “سواستوپل”(1855)، “تاخت و تاز”(1853) و “قطع جنگل” (1855) را در سواستوپل و قفقاز نوشت.
از آثار برجسته تالستوی میتوان به : “جنگ و صلح”(1873)، “آناکارنینا” (1877)، “رستاخیز” (1899)، “خوشبختی خانوادگی” (1859)، “هنر چیست؟” (1898)، “حاجی مراد” (1904)، “مرگ ایوان ایلیچ” (1886)، “پدر سرگی” (1898)، “قزاقها” (1863)، “جسد زنده”(1886)، “پس از مجلس رقص”(1903)، “اسیر قفقاز”(1872)، “حکومت جهل”(1886)، “اعتراف و توبه” (1882) و “نمی توانم سکوت کنم” (1908) اشاره کرد.
تالستوی در مجموع 464 اثر دارد، 242 اثر خاتمه یافته و 222 اثر ناتمام. تالستوی در 7 نوامبر سال 1910 در (82 سالگی)، در ایستگاه قطار «آستاپاوا» درگذشت.

آنتوان پاولویچ چخوف، نویسنده، نثرنویس، نمایشنامه نویس و پزشک روسی، در هفدهم ژانویه سال 1860 در تاگانروگ از شهرهای بندری جنوب روسیه بدنیا آمد. آثار او از درخشان ترین آثار ادبی روسیه است. داستانها و نمایش نامه های او زندگی اجتماعی مردم روسیه را در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 توصیف می کند. یکی از مشهورترین نمایشنامه نویسان جهان است. آثار وی به بیش از صد زبان دنیا ترجمه شده است. از نمایش نامه های او، به خصوص میتوان به “مرغ دریایی”، “سه خواهر” و “باغ آلبالو” اشاره کرد. از دیگر نمایشنامه های وی میتوان به “بی پدر”، “ایوانف”، “دایی وانیا”، “خواستگاری”، “خرس”، “عروسی”، “در جاده بزرگ”، “آواز قو” اشاره کرد.
داستان های کوتاه او: “از دفترچه خاطرات یک دوشیزه”، “بوقلمون صفت”، “بانو با سگ ملوس”، “نشان شیر و خورشید”، “همسر” و “داستان زندگی من” هستند. “دکتر بی مریض”، ” داستان ملال انگیز” و “دوئل” را میتوان نام برد.
چخوف در 15 ژوئن سال 1904 در نبرد با بیماری سل، در آلمان جان خود را از دست داد.